замі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
замі́н |
замі́ны |
| Р. |
замі́ну |
замі́наў |
| Д. |
замі́ну |
замі́нам |
| В. |
замі́н |
замі́ны |
| Т. |
замі́нам |
замі́намі |
| М. |
замі́не |
замі́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
замі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
замі́на |
замі́ны |
| Р. |
замі́ны |
замі́н |
| Д. |
замі́не |
замі́нам |
| В. |
замі́ну |
замі́ны |
| Т. |
замі́най замі́наю |
замі́намі |
| М. |
замі́не |
замі́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)