Verbum

анлайнавы слоўнік

заме́на, -ы, мн. -ы, -ме́н, ж.

1. гл. замяніць.

2. Той, хто (або тое, што) замяняе каго-, што-н.

Знайсці сабе замену.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заме́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заме́на заме́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́на ж., в разн. знач. заме́на;

з. аднаго́ спекта́кля і́ншым — заме́на одного́ спекта́кля други́м;

знайсці́ сабе́ ~ну — найти́ себе́ заме́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́на, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. замяняць, заменьваць — замяніць. Замена старых дэталей новымі.

2. Той, хто (або тое, што) замяняе каго‑, што‑н. Знайсці сабе замену. □ — Стамілася. Гады, дачушка, не тыя ўжо. Замена мне патрэбна. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак., каго-што.

1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога.

З. сакратара новым.

2. Заняць чыё-н. месца, стаўшы раўнацэнным яму.

Сястра замяніла яму памерлую маці.

3. З’явіцца на змену каму-, чаму-н.

Песня заменіць сум.

4. Выпадкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй, падмяніць.

З. галошы.

|| незак. заме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заме́на, -ы, мн. -ы, -ме́н, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нава́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Нешта новае, новаўвядзенне.

2. У юрыспрудэнцыі — спыненне ранейшага абавязацельства па дамоўленасці бакоў і замена яго новым абавязацельствам (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сартазме́на, ‑ы, ж.

Замена старых сартоў насення новымі, больш прадукцыйнымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубля́ж, ‑у, м.

Замена моўнай часткі гукавога фільма перакладам на іншую мову.

[Ад фр. doublage — падваенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаемазамяня́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць, магчымасць замяняць адзін аднаго, узаемная замена. Узаемазамяняльнасць у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)