замачы́ць гл. мачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замачу́ замо́чым
2-я ас. замо́чыш замо́чыце
3-я ас. замо́чыць замо́чаць
Прошлы час
м. замачы́ў замачы́лі
ж. замачы́ла
н. замачы́ла
Загадны лад
2-я ас. замачы́ замачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час замачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замачы́ць сов.

1. (сделать мокрым, залить водой) замочи́ть;

з. спадні́цу — замочи́ть ю́бку;

з. бо́чку — замочи́ть бо́чку;

2. перен., разг. (отметить выпивкой) вспры́снуть;

з. но́вае паліто́ — вспры́снуть но́вое пальто́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак.

1. каго-што. Зрабіць мокрым; намачыць. Замачыць ногі. □ Начдыў плыў, высока трымаючы над галавой у адной руцэ партбілет, каб не замачыць. Гурскі.

2. што. Намачыць з якой‑н. мэтай. Замачыць бялізну. Замачыць каноплі. Замачыць бочку.

3. што; перан. Разм. Адзначыць выпіўкай якую‑н. надзею, справу і пад. Мікола падносіць сваю шклянку да Генадзевай, чокаецца. — Замочым гэта дзела! Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мачы́ць, мачу́, мо́чыш, мо́чыць; мо́чаны; незак.

1. каго-што. Рабіць мокрым, вільготным.

Дождж мочыць збожжа.

2. што. Трымаць што-н. у чым-н. вадкім, прамочваць, насычаць вадкасцю, каб надаць адпаведныя якасці, уласцівасці.

М. лён.

|| зак. замачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны і намачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; наз. замо́чванне, -я, н. (да 2 знач.), замо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 2 знач.) і мачэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).

|| прым. мачы́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазамо́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Замачыць, зрабіць мокрым усё, многае.

П. ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замочи́ть сов. замачы́ць, мног. пазамо́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад замачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазамо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Замачыць, зрабіць мокрым усё, многае. Пазамочваць ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)