замару́джаны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
замару́джаны |
замару́джаная |
замару́джанае |
замару́джаныя |
| Р. |
замару́джанага |
замару́джанай
замару́джанае |
замару́джанага |
замару́джаных |
| Д. |
замару́джанаму |
замару́джанай |
замару́джанаму |
замару́джаным |
| В. |
замару́джаны (неадуш.)
замару́джанага (адуш.) |
замару́джаную |
замару́джанае |
замару́джаныя (неадуш.)
замару́джаных (адуш.) |
| Т. |
замару́джаным |
замару́джанай
замару́джанаю |
замару́джаным |
замару́джанымі |
| М. |
замару́джаным |
замару́джанай |
замару́джаным |
замару́джаных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
замару́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
замару́джаны |
замару́джаная |
замару́джанае |
замару́джаныя |
| Р. |
замару́джанага |
замару́джанай
замару́джанае |
замару́джанага |
замару́джаных |
| Д. |
замару́джанаму |
замару́джанай |
замару́джанаму |
замару́джаным |
| В. |
замару́джаны (неадуш.)
замару́джанага (адуш.) |
замару́джаную |
замару́джанае |
замару́джаныя (неадуш.)
замару́джаных (адуш.) |
| Т. |
замару́джаным |
замару́джанай
замару́джанаю |
замару́джаным |
замару́джанымі |
| М. |
замару́джаным |
замару́джанай |
замару́джаным |
замару́джаных |
Кароткая форма: замару́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
замару́джаны заме́дленный; см. замару́дзіць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замару́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад замарудзіць.
2. у знач. прым. З паменшанай хуткасцю; больш павольны, марудны, чым звычайна. Замаруджаны тэмп развіцця. Міна замаруджанага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заме́дленный прич., прил. запаво́лены, замару́джаны; прыці́шаны; (задержанный) затры́маны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыці́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыцішыць.
2. у знач. прым. Прыглушаны, слаба чутны. Прыцішаны грукат бярвёнаў даходзіць здалёку і зблізку. Пестрак. Цемру тады поўніў гул машын, чуліся прыцішаныя галасы артылерыстаў, фырканне коней. Мележ.
3. у знач. прым. Замаруджаны, запаволены. Відаць, чалавек выбіваўся з сіл, запыняў бег, ішоў прыцішанаю хадою. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Адхлы́н ’адпачынак, перадышка’ (Юрч. Сін., Яўс.), рус. отхлянуть, отхленуть ’адпачыць’. Сюды ж рус. хлын ’лодар, гультай’ і хлынь ’замаруджаны ход каня’. Неверагодна Фасмер, 3, 173, рус. отхлянуть звязвае з хлебать. Супастаўленне Праабражэнскім, 2, 130, рускага слова з бел. адхлан (гл.) таксама спрэчнае, абедзве формы ён выводзіць з холад. Ільінскі (ИОРЯ, 20, 4, 157) лічыць генетычна роднаснымі рус. хлын, хлынь і хлынуть. Паколькі апошняе звязваецца з укр. хлюнути, польск. chlunąć, балг. хлун і інш., існуе магчымасць для рэканструкцыі *xlunǫti (* < xlǫnǫti < *xlǫbnǫti/xlębь). Параўн. бел. хляба і хлюпа ў значэнні ’дрэннае надвор’е’ з бел. адхлуп (гл.) і адхлын (гл. Мартынаў, Слав. акком., 131; ён жа, Бел.-рус. ізал., 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)