заляга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заляга́нне заляга́нні
Р. заляга́ння заляга́нняў
Д. заляга́нню заляга́нням
В. заляга́нне заляга́нні
Т. заляга́ннем заляга́ннямі
М. заляга́нні заляга́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заляга́нне ср., в разн. знач. залега́ние; см. заляга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заляга́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. залягаць — залегчы (у 1 знач.).

2. Размяшчэнне ў зямной кары (народ, руды і пад.). Глыбіня залягання каменнага вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залега́ние ср. заляга́нне, -ння ср.; (залежь) за́леж, -жы ж., пакла́д, -ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнездавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да гнязда (у 1 знач.). Гнездавы перыяд.

2. Які мае адносіны да гнязда (у 3, 4 знач.). Гнездавы спосаб сяўбы. Гнездавое заляганне руд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)