залютава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
залюту́ю |
залюту́ем |
| 2-я ас. |
залюту́еш |
залюту́еце |
| 3-я ас. |
залюту́е |
залюту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
залютава́ў |
залютава́лі |
| ж. |
залютава́ла |
| н. |
залютава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
залюту́й |
залюту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
залютава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
залютава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Пачаць лютаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Залютава́ць ’запаяць’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. залютувати ’тс’ (Грынч.). Утворана ад *лютаваць з прэфіксам за‑. Лютаваць (варыянт літаваць) ’паяць’ < польск. lutować ’тс’ < с.-в.-ням. loeten, ням. löten ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)