зало́мваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зало́мваю зало́мваем
2-я ас. зало́мваеш зало́мваеце
3-я ас. зало́мвае зало́мваюць
Прошлы час
м. зало́мваў зало́мвалі
ж. зало́мвала
н. зало́мвала
Загадны лад
2-я ас. зало́мвай зало́мвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зало́мваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зало́мваць несов., см. зало́мліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заламаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зала́мывать несов.

1. зало́мваць, зало́мліваць;

2. разг. (цену) зало́мваць, зало́мліваць, загаро́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́мвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заламацца.

2. Зал. да заломваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́м ​1, ‑а і ‑у.

1. Дзеянне паводле дзеясл. заломваць — заламаць ​1 (у 1 знач.).

2. ‑а. Заломленае месца на чым‑н. Залом на суку. // Круты, рэзкі выгіб, паварот чаго‑н. [Адась Гушка] знік за заломам акопа. Чорны. Строга звёўшы тонкія, з сярдзітым заломам бровы,.. [Малання] азірнулася. Мележ.

3. ‑а. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцяблоў, які, па ўяўленню забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы. Вядзьмар і шэпча, і заломы вырывае, і ўсялякім чарадзействам займаецца. Якімовіч.

•••

Заламаць залом гл. заламаць ​1.

зало́м ​2, ‑а, м.

Буйны і тлусты каспійскі селядзец. Ужо запаўняюць шырокія бочкі Срабрыстыя омулі, сыты залом. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)