зало́зісты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зало́зісты зало́зістая зало́зістае зало́зістыя
Р. зало́зістага зало́зістай
зало́зістае		 зало́зістага зало́зістых
Д. зало́зістаму зало́зістай зало́зістаму зало́зістым
В. зало́зісты (неадуш.)
зало́зістага (адуш.)		 зало́зістую зало́зістае зало́зістыя (неадуш.)
зало́зістых (адуш.)
Т. зало́зістым зало́зістай
зало́зістаю		 зало́зістым зало́зістымі
М. зало́зістым зало́зістай зало́зістым зало́зістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зало́зісты анат. желе́зистый;

~тая кле́тка — желе́зистая кле́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́зісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да залозы. Залозістая тканка. Залозістая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́за, -ы, мн. -ы, -ло́з, ж.

Орган, які выпрацоўвае і выдзяляе рэчывы, неабходныя для жыццядзейнасці арганізма.

Слінная з.

Малочныя залозы.

Залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| памянш. зало́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. зало́зісты, -ая, -ае (спец.).

З. эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

желе́зистый​II анат. зало́зісты;

желе́зистая ткань зало́зістая тка́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)