зало́зісты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зало́зісты зало́зістая зало́зістае зало́зістыя
Р. зало́зістага зало́зістай
зало́зістае
зало́зістага зало́зістых
Д. зало́зістаму зало́зістай зало́зістаму зало́зістым
В. зало́зісты (неадуш.)
зало́зістага (адуш.)
зало́зістую зало́зістае зало́зістыя (неадуш.)
зало́зістых (адуш.)
Т. зало́зістым зало́зістай
зало́зістаю
зало́зістым зало́зістымі
М. зало́зістым зало́зістай зало́зістым зало́зістых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зало́зісты анат. желе́зистый;

~тая кле́тка — желе́зистая кле́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́зісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да залозы. Залозістая тканка. Залозістая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́за, -ы, мн. -ы, -ло́з, ж.

Орган, які выпрацоўвае і выдзяляе рэчывы, неабходныя для жыццядзейнасці арганізма.

Слінная з.

Малочныя залозы.

Залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| памянш. зало́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. зало́зісты, -ая, -ае (спец.).

З. эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

желе́зистыйII анат. зало́зісты;

желе́зистая ткань зало́зістая тка́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gruczołowy

біял. залозісты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tentacle

[ˈtentəkəl]

n.

1) Zool. шчу́пальца n.

2) Bot. зало́зісты валасо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АДЭНАКАРЦЫНО́МА

(ад адэна... + грэч. karkiōma пухліна),

залозісты рак, злаякасная пухліна, якая можа развівацца з залозістага эпітэлію. Гісталагічна выяўляюцца ўнутрыклетачныя парушэнні ядзерна-плазматычных суадносін (павелічэнне ядра), полімарфізм клетак і інш. Характарызуецца інвазіўным ростам — за межы базальнай мембраны, без пэўнай мяжы. Найб. частыя адэнакарцынома малочнай залозы, страўніка, кішэчніка. Лячэнне камбінаванае: хіміка-прамянёвая тэрапія і хурургічнае.

т. 1, с. 145

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БАЛЬЗАМІ́Н

(Impatiens),

род кветкавых раслін сям. бальзамінавых. Каля 400—750 відаў. Пашыраны пераважна ў трапічнай Азіі і Афрыцы, нямногія — у Еўропе і Амерыцы. На Беларусі 4 віды: бальзамін звычайны (Impatiens noli-tangere) — мясцовы, расце ў сырых лясах, на забалочаных участках, уздоўж рэк і ручаёў; драбнакветкавы (Impatiens parviflora) — занесены, добра натуралізаваўся ў прыродных раслінных згуртаваннях; залозісты (Impatiens glandulifera) — здзічэлая расліна, натуралізуецца на сметніках; бальзамінавы, або садовы (Impatiens balsamina), вырошчваецца як кветкава-дэкар. і пакаёвая культура.

Пераважна аднагадовыя травяністыя расліны з валасніковістымі каранямі. Сцябло голае, галінастае, сакаўное, празрыстае. Лісце чаргаванае, простае, тонкае, без прылісткаў. Кветкі жоўтыя, чырвоныя, фіялетавыя і інш. колераў, зігаморфныя. Калякветнік двайны; чашачка з пялёсткападобнай шпоркай. Плод пераважна сакаўная шматнасенная падоўжаная каробачка (пры дакрананні лёгка раскрываецца і насенне з сілай раскідваецца). Лек., фарбавальныя і дэкар. расліны.

т. 2, с. 265

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)