закіда́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
закіда́нне |
закіда́нні |
| Р. |
закіда́ння |
закіда́нняў |
| Д. |
закіда́нню |
закіда́нням |
| В. |
закіда́нне |
закіда́нні |
| Т. |
закіда́ннем |
закіда́ннямі |
| М. |
закіда́нні |
закіда́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забра́сывание закіда́нне, -ння ср., закі́дванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
замёт м., рыб. закіда́нне, -ння ср., закі́дванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)