закрепи́ть сов.

1. в разн. знач. замацава́ць, мног. пазамацо́ўваць;

закрепи́ть до́ску гвоздём замацава́ць до́шку цвіко́м;

закрепи́ть фотосни́мок замацава́ць фотазды́мак;

он закрепи́л за собо́й те́му ён замацава́ў за сабо́й тэ́му;

закрепи́ть завоёванные пози́ции замацава́ць заваява́ныя пазі́цыі;

2. мед. скрапі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрапі́ць сов. (желудок) закрепи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замацава́ць сов., в разн. знач. закрепи́ть; (сделать более прочным — ещё) упро́чить;

з. кана́т — закрепи́ть кана́т;

з. фотазды́мак — закрепи́ть фотосни́мок;

з. за сабо́й тэ́му — закрепи́ть за собо́й те́му;

з. дасягне́нні — закрепи́ть достиже́ния;

з. заня́тую пазі́цыю — закрепи́ть (упро́чить) за́нятую пози́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазамацо́ўваць сов. (о многом, о многих) закрепи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забронирова́ть, заброни́ровать сов.

1. (покрыть бронёй) забранірава́ць;

2. (закрепить) забранірава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрепля́ть несов.

1. в разн. знач. замацо́ўваць; см. закрепи́ть​ 1;

2. мед. скрапля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слом в разн. знач. злом, род. зло́му м.;

дом предназна́чен на слом дом прызна́чаны на злом;

закрепи́ть на сло́ме замацава́ць на зло́ме.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утверди́ть сов.

1. уст. (установить) устанаві́ць, усталява́ць; (укрепить) умацава́ць, угрунтава́ць; (закрепить) замацава́ць;

2. (признать окончательным) зацве́рдзіць; (скрепить) сцве́рдзіць;

3. (заставить убедиться) умацава́ць, перакана́ць; см. утвержда́ть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прихло́пнуть сов.

1. (ладонью) ля́пнуць, пля́снуць;

2. (пристукнуть каблуком и т. п.) прысту́кнуць;

3. (закрыть со стуком) прысту́кнуць, прычыні́ць;

4. (придавить, прищемить) разг. прышчамі́ць, прыбі́ць;

прихло́пнуть па́лец прышчамі́ць (прыбі́ць) па́лец;

5. перен. (прекратить существование чего-л., деятельность кого-, чего-л., закрепить, закрыть), прост. прыкры́ць, закры́ць;

6. (убить) прост. прысту́кнуць, прысту́каць;

7. (накрыть, поймать) прост. накры́ць, злаві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)