заколаты - Пошук

зако́латы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зако́латы	зако́латая	зако́латае	зако́латыя
Р.	зако́латага	зако́латай зако́латае	зако́латага	зако́латых
Д.	зако́латаму	зако́латай	зако́латаму	зако́латым
В.	зако́латы (неадуш.) зако́латага (адуш.)	зако́латую	зако́латае	зако́латыя (неадуш.) зако́латых (адуш.)
Т.	зако́латым	зако́латай зако́латаю	зако́латым	зако́латымі
М.	зако́латым	зако́латай	зако́латым	зако́латых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́латы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зако́латы	зако́латая	зако́латае	зако́латыя
Р.	зако́латага	зако́латай зако́латае	зако́латага	зако́латых
Д.	зако́латаму	зако́латай	зако́латаму	зако́латым
В.	зако́латы (неадуш.) зако́латага (адуш.)	зако́латую	зако́латае	зако́латыя (неадуш.) зако́латых (адуш.)
Т.	зако́латым	зако́латай зако́латаю	зако́латым	зако́латымі
М.	зако́латым	зако́латай	зако́латым	зако́латых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́латы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зако́латы	зако́латая	зако́латае	зако́латыя
Р.	зако́латага	зако́латай зако́латае	зако́латага	зако́латых
Д.	зако́латаму	зако́латай	зако́латаму	зако́латым
В.	зако́латы (неадуш.) зако́латага (адуш.)	зако́латую	зако́латае	зако́латыя (неадуш.) зако́латых (адуш.)
Т.	зако́латым	зако́латай зако́латаю	зако́латым	зако́латымі
М.	зако́латым	зако́латай	зако́латым	зако́латых

Кароткая форма: зако́лата.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́латы зако́лотый; заре́занный, заби́тый; см. закало́ць I ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закалоць ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́лотый

1. зако́латы;

2. прыко́латы, прышпі́лены; см. заколо́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заре́занный

1. зарэ́заны; зако́ланы, зако́латы; заду́шаны, зарэ́заны;

2. зарэ́заны; см. заре́зать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заби́тый

1. забі́ты, мног. пазабіва́ны; увагна́ны;

2. (на мясо) зарэ́заны; забі́ты; зако́латы; см. заби́ть;

3. перен. забі́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скронь, ‑і, ж.

Бакавая частка чэрапа ад вуха да лобнай косці. Светлыя, амаль ільнянога колеру валасы .. [дзяўчыны] былі заколаты шырокім грэбенем на патыліцы, але асобныя кудзеркі падалі на лоб і на скроні. Хадкевіч. Зараз жа прыйшоў і Антоніо, ладны хлопец з кудлатымі чорнымі валасамі, якія на скронях апускаліся да палавіны шчок. Маўр. [Хлопчык] зняў шапку і ўсё цёр скронь, гледзячы ўніз, на асыпаную елкавай ігліцай падлогу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́бень, ‑я; мн. грабяні, ‑ёў; м.

1. Пласцінка з зубамі для расчэсвання валасоў або для заколвання і ўпрыгожвання жаночай прычоскі. Касцяны грэбень. □ Светлыя, амаль ільнянога колеру валасы.. [Васіліны] былі заколаты шырокім грэбенем на патыліцы, але асобныя кудзеркі падалі на лоб і на скроні. Хадкевіч.

2. Прыстасаванне, якое формай і прызначэннем нагадвае грэбень. Прадзільны грэбень.

3. Мясістая нарасць на галаве некаторых птушак. Грэбень пеўня.

4. перан. Верхні край, вяршыня чаго‑н. Грэбень баразны. Грэбень лесу. □ Па самым грэбень вала ідзе дарожка, абсаджаная старымі дрэвамі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum