заключы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заключу́ заклю́чым
2-я ас. заклю́чыш заклю́чыце
3-я ас. заклю́чыць заклю́чаць
Прошлы час
м. заключы́ў заключы́лі
ж. заключы́ла
н. заключы́ла
Загадны лад
2-я ас. заключы́ заключы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час заключы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заключы́ць, -ючу́, -ю́чыш, -ю́чыць; зак.

1. са злуч. «што» і без дап. Зрабіць вывад.

Урач заключыў, што ў хворага запаленне лёгкіх.

2. што. Прыняць, падпісаць.

З. пагадненне.

З. дагавор.

|| незак. заключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. заключэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заключы́ць сов. (договор, мир и т.п.) заключи́ть; (сделку, купчую — ещё) соверши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заключы́ць, ‑ключу, ‑ключыш, ‑ключыць; зак.

1. што. Афіцыйна дамовіцца аб чым‑н., прыйсці да пагаднення. Заключыць дагавор.

2. са злучн. «што» і без дап. Зрабіць вывад, заключэнне з чаго‑н., на падставе чаго‑н. Мяркуючы па, тым, як Сарокіна прыняла параненага лейтэнанта, можна было смела заключыць, што чалавек яна не наш. Курто. Доктар заключыў, што ў Андрэя стэнакардыя, і адразу накіраваў у палату. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамі́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Часовае спыненне ваенных дзеянняў па ўзаемнай згодзе бакоў.

Заключыць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклю́чаны заключённый; совершённый; см. заключы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заклю́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад заключыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. заключыць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Утрымліваць у сабе, мець у сваім складзе.

Кніга заключае ў сабе многа цікавага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назаключа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Заключыць вялікую колькасць чаго‑н. Назаключаць кантрактаў. Назаключаць дагавораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заключэ́нне, -я, н.

1. гл. заключыць.

2. Сцверджанне, якое з’яўляецца вывадам з чаго-н.

Прыйсці да заключэння.

З. эксперта.

3. Апошняя частка, канец чаго-н.

Цікавае з. п’есы.

◊

У заключэнне — пад канец, заканчваючы што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)