заклю́чны, -ая, -ае.

Апошні, завяршальны.

З. канцэрт.

Заключнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклю́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заклю́чны заклю́чная заклю́чнае заклю́чныя
Р. заклю́чнага заклю́чнай
заклю́чнае		 заклю́чнага заклю́чных
Д. заклю́чнаму заклю́чнай заклю́чнаму заклю́чным
В. заклю́чны (неадуш.)
заклю́чнага (адуш.)		 заклю́чную заклю́чнае заклю́чныя (неадуш.)
заклю́чных (адуш.)
Т. заклю́чным заклю́чнай
заклю́чнаю		 заклю́чным заклю́чнымі
М. заклю́чным заклю́чнай заклю́чным заклю́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заклю́чны заключи́тельный;

з. канцэ́рт — заключи́тельный конце́рт;

◊ з. ако́рд — заключи́тельный акко́рд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заклю́чны, ‑ая, ‑ае.

Апошні, завяршальны. Заключны канцэрт. Заключнае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заключи́тельный заклю́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслясло́ўе, -я, мн. -і, -яў, н.

Заключная заўвага або заключны артыкул да твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́рд м., муз. акко́рд;

◊ заклю́чны а. — заключи́тельный акко́рд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ако́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Гарманічнае спалучэнне некалькіх музычных гукаў рознай вышыні.

Узяць а. на баяне.

Заключны а. (таксама перан.: заключнае дзеянне).

|| прым. ако́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паслясло́ўе, ‑я, н.

Заключэнне, заключны артыкул, які змяшчаецца ў канцы твора. Друкуючы гэтыя нататкі, мне б хацелася зрабіць пасляслоўе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. гл. развязаць.

2. Збудаванне на аўтамабільных дарогах, якое дазваляе транспарту бесперапынна рухацца ў розных напрамках.

Пабудаваць новую развязку.

3. Заключны эпізод, які завяршае развіццё сюжэта мастацкага твора; вырашэнне канфлікту ў літаратурным творы (спец.).

Нечаканая р. рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)