закладна́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж. (уст.).

Дакумент аб закладзе маёмасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закладна́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. закладна́я закладны́я
Р. закладно́й закладны́х
Д. закладно́й закладны́м
В. закладну́ю закладны́я
Т. закладно́й
закладно́ю		 закладны́мі
М. закладно́й закладны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закладна́я сущ., юр., уст. закладна́я, -но́й ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закладна́я ж., сущ., юр., уст. закладна́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закладны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закладны́ закладна́я закладно́е закладны́я
Р. закладно́га закладно́й
закладно́е		 закладно́га закладны́х
Д. закладно́му закладно́й закладно́му закладны́м
В. закладны́ (неадуш.)
закладно́га (адуш.)		 закладну́ю закладно́е закладны́я (неадуш.)
закладны́х (адуш.)
Т. закладны́м закладно́й
закладно́ю		 закладны́м закладны́мі
М. закладны́м закладно́й закладны́м закладны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закладны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да закладу, звязаны з закладам (у 1 знач.). Закладная квітанцыя.

2. у знач. наз. закладна́я, ‑ой, ж. Афіцыйны пісьмовы акт аб закладзе маёмасці, пераважна нерухомай, які забяспечвае правы крэдытора. Так мінула пятнаццаць год, а ў гэтым годзе банк адмовіўся адтэрмінаваць плацеж па закладной, і Джорджу прапанавалі з’ехаць з фермы яшчэ да каляд. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закладны́ в разн. знач. закладно́й; (относящийся к залогу — ещё) зало́говый;

з. ка́мень — закладно́й ка́мень;

~на́я ра́ма — закладна́я ра́ма;

~на́я квіта́нцыя — закладна́я (зало́говая) квита́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выклада́нне ’выманне’; ’выказванне думкі’; ’абучэнне, навучанне’ (БРС); ’спосаб ткання посцілак, калі кожны ўзор выкладаецца’ (З нар. сл.), выклода́нје ’закладная тэхніка ўзорнага ткання’ (Влад.). Да выкладаць (гл.). Параўн. выклад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́клад ’выказванне, выкладанне’ (БРС); ’форма посуду’ (Вярэн.), выкла́ды ’закладная тэхніка ўзорнага ткання, у якой дадатковыя каляровыя ўткі ткуць толькі частку ўзору, але не ідуць ва ўсю шырыню палатна’ (Влад.). Рус. дыял. вы́клад ’вышыўка’, вы́кладь ’каляровае тканнё звычайна чырвонымі ніткамі па беламу полю’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выкладаць. У першым значэнні можа быць семантычным запазычаннем з польск. wykład ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)