закво́каць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закво́каю |
закво́каем |
| 2-я ас. |
закво́каеш |
закво́каеце |
| 3-я ас. |
закво́кае |
закво́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
закво́каў |
закво́калі |
| ж. |
закво́кала |
| н. |
закво́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
закво́кай |
закво́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
закво́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закво́каць сов., см. заква́каць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закво́каць,
гл. заквакаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заква́каць і закво́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць квакаць, квокаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)