закаха́ны, -ая, -ае.

Які адчувае або выяўляе каханне да каго-н., захапленне кім-, чым-н.

З. ў дзяўчыну.

З. позірк.

|| наз. закаха́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаха́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закаха́ны закаха́ная закаха́нае закаха́ныя
Р. закаха́нага закаха́най
закаха́нае		 закаха́нага закаха́ных
Д. закаха́наму закаха́най закаха́наму закаха́ным
В. закаха́ны (неадуш.)
закаха́нага (адуш.)		 закаха́ную закаха́нае закаха́ныя (неадуш.)
закаха́ных (адуш.)
Т. закаха́ным закаха́най
закаха́наю		 закаха́ным закаха́нымі
М. закаха́ным закаха́най закаха́ным закаха́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закаха́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закаха́ны закаха́ная закаха́нае закаха́ныя
Р. закаха́нага закаха́най
закаха́нае		 закаха́нага закаха́ных
Д. закаха́наму закаха́най закаха́наму закаха́ным
В. закаха́ны (неадуш.)
закаха́нага (адуш.)		 закаха́ную закаха́нае закаха́ныя (неадуш.)
закаха́ных (адуш.)
Т. закаха́ным закаха́най
закаха́наю		 закаха́ным закаха́нымі
М. закаха́ным закаха́най закаха́ным закаха́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закаха́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. закаха́ны закаха́ная закаха́нае закаха́ныя
Р. закаха́нага закаха́най
закаха́нае		 закаха́нага закаха́ных
Д. закаха́наму закаха́най закаха́наму закаха́ным
В. закаха́ны (неадуш.)
закаха́нага (адуш.)		 закаха́ную закаха́нае закаха́ныя (неадуш.)
закаха́ных (адуш.)
Т. закаха́ным закаха́най
закаха́наю		 закаха́ным закаха́нымі
М. закаха́ным закаха́най закаха́ным закаха́ных

Кароткая форма: закаха́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закаха́ны

1. (у каго) влюблённый, неравноду́шный (к кому);

2. в знач. сущ. влюблённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаха́ны, ‑ая, ‑ае.

Які адчувае каханне да каго‑н.; улюбёны. Ліпа добра разумела настрой Чапідзе, ведала, што ён закаханы ў яе. Хомчанка. Як закаханыя людзі на час не зважаюць, Так падарожныя календароў не чытаюць. Куляшоў. / у знач. наз. закаха́ны, ‑ага, м.; закаха́ная, ‑ай, ж. [Нара] кахала [Якіма] і сама не ведала за што, як звычайна не ведаюць усе закаханыя, за што кахаюць сваіх абраных. Дуброўскі. // Які выражае закаханасць, захапленне. Закаханы позірк. □ Зося ўсё яшчэ ўсхліпвала і не зводзіла з сяброўкі радасных закаханых вачэй. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

влюблённый

1. закаха́ны, улюбёны;

2. (увлечённый кем-, чем-л.) улюбёны;

3. сущ. закаха́ны, -нага м.; см. влюби́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакло́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто з захапленнем пакланяецца каму-, чаму-н.; прыхільнік.

П. мастацтва.

П. чыйго-н. таленту.

2. Закаханы ў каго-н. чалавек.

У яе было многа паклоннікаў.

|| ж. пакло́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

весяльча́к, весельчака, м.

Тое, што і весялун. Усе [дзяўчаты].. крыху былі закаханы ў гэтага ружовашчокага, нястомнага весельчака. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., перад кім-чым.

Разм. Дагаджаць каму‑н. выказваць сваю адданасць. Выдыгаць перад гасцямі. □ Ён [Богут] перад ёю [жонкай] выдыгае, Як закаханы, малады. Колас. // Падлізвацца, ліслівіць. [Нічыпар:] Усе так і выдыгаюць перад ім: — Таварыш Гарлахвацкі! Таварыш Гарлахвацкі! Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)