заказны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заказны́ заказна́я заказно́е заказны́я
Р. заказно́га заказно́й
заказно́е		 заказно́га заказны́х
Д. заказно́му заказно́й заказно́му заказны́м
В. заказны́ (неадуш.)
заказно́га (адуш.)		 заказну́ю заказно́е заказны́я (неадуш.)
заказны́х (адуш.)
Т. заказны́м заказно́й
заказно́ю		 заказны́м заказны́мі
М. заказны́м заказно́й заказны́м заказны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заказны́, -а́я, -о́е.

1. Зроблены на заказ; які дастаўляецца па заказе.

З. касцюм.

З. аўтобус.

2. Адпраўлены поштай з павышанай адказнасцю за дастаўку і з дадатковай аплатай.

Заказное пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заказны́ в разн. знач. заказно́й;

~но́е пісьмо́ — заказно́е письмо́;

з. касцю́м — заказно́й костю́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заказны́, ‑ая, ‑бе.

1. Які робіцца, выконваецца, дастаўляецца па заказу ​1; заказаны ​1. Заказны аўтобус. □ Гэты раз паны асабліва не скупіліся, і амаль што ўсе танцы былі заказныя. Дамашэвіч.

2. Адпраўлены з павышанай адказнасцю за дастаўку і з дадатковай аплатай (пра пісьмы, бандэролі). — Добра, што напомнілі, — Грыша дастаў з кішэні кіцеля пісьмо і падаў бацьку: — Здасцё яго заказным на пошту. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заказно́й

1. заказны́, зро́блены на зака́з;

2. (о почтовом отправлении) заказны́;

заказно́е письмо́ заказно́е пісьмо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́сты, -ая, -ае.

1. Аднародны па саставе, не састаўны.

Простае рэчыва.

2. Не складаны, не цяжкі, лёгка даступны для разумення.

Простае рашэнне.

3. Без асаблівых хітрасцей, не мудрагелісты.

Простая абстаноўка ў кватэры.

4. Не першасортны, грубы па якасці.

Мука простага памолу.

5. Які не вызначаецца сярод іншых, самы звычайны.

П. смертны.

Простыя людзі жадаюць міру.

6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).

7. Прастадушны, няхітры, не ганарлівы.

Не саромцеся яго, ён чалавек п.

8. Які належыць да непрывілеяваных класаў, не дваранскі (уст.).

П. народ.

9. Прамы, без выгібаў.

Дарога простая, як страла.

10. Пра каня: не спутаны (разм.).

○

Простая мова — у граматыцы: чужая мова, перададзеная без змен, ад імя гаворачага.

◊

Простым вокам — без дапамогі аптычных прыбораў.

|| памянш. про́сценькі, -ая, -ае (да 2, 3 і 7 знач.).

|| наз. прастата́, -ы́, ДМ -таце́, ж. (да 2, 3 і 7 знач.).

◊

Святая прастата — пра вельмі наіўнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

письмо́ ср.

1. (почтовое отправление) ліст, род. ліста́ м.; пісьмо́, -ма́ ср.;

получи́ть письмо́ атрыма́ць ліст (пісьмо́);

рома́н в письмах рама́н у ліста́х (пі́сьмах);

заказно́е письмо́ заказны́ ліст (заказно́е пісьмо́);

откры́тое письмо́ пашто́ўка; (в газете) адкры́ты ліст;

рекоменда́тельное письмо́ рэкамендацы́йны ліст, рэкамендацы́йнае пісьмо́;

2. в др. знач. пісьмо́, -ма́ ср.;

креди́тное письмо́ крэды́тнае пісьмо́;

исто́рия письма́ гісто́рыя пісьма́;

чёткое письмо́ выра́знае пісьмо́;

учи́ться письму́ вучы́цца пісьму́;

ара́бское письмо́ ара́бскае пісьмо́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Аднародны па саставу, элементарны; не складаны, не састаўны. Простае рэчыва. Просты арганізм. Просты лік.

2. Не складаны, не цяжкі для разумення, выканання, рашэння. Простая справа. Простае рашэнне. □ Цяпер я адчуў, што гэта дарога не такая простая і лёгкая, якою здавалася мне дома. Колас. — Але чым мы горшыя за іх? — Маці не магла адказаць на гэтае справядлівае простае пытанне. Шамякін.

3. Без асаблівых упрыгожанняў; не мудрагелісты, не вычварны. Сям-там узвышаліся ў рыштаваннях пабудаваныя ўжо гмахі простых, прыгожых дамоў. Карпаў. Кракталі жабы. Было нешта смутнае і жалобнае ў гэтай простай і аднатоннай іх песні.. Колас. Простыя, задушэўныя і шчырыя радкі.. змяняліся мужнымі і гнеўнымі словамі, у якіх бурліла нянавісць да прыгнятальнікаў. С. Александровіч.

4. Грубы па якасці; недастаткова апрацаваны. Мука простага памолу. □ Аснову для каптуроў маці рабіла з простага палатна. Бядуля. Новая мэбля, нефарбаваная, простая, відаць, работа чарніцкіх местачковых майстроў, была дасціпна парасстаўляна на сваім месцы. Чорны.

5. Які нічым не вызначаецца сярод іншых; звычайны. — Раз ты сельсаветчык, то ты можаш распараджэнне даваць. — Што ты гэта! Што я начальнік які ці што? Я просты чалавек. Чорны. Па задзірыстым тоне Цімоха і косых позірках астатніх мужчын Валюжынец зразумеў, што гэта не просты жарт. Б. Стральцоў.

6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).

7. Няхітры, прастадушны, адкрыты, не ганарлівы. [Дар’я:] — Я марыла, што муж у цябе будзе чалавек просты, свойскі... Шамякін. Пятроўна павяла [Хіму] на сход работніц з фабрыкі. Усе яны былі простыя, знаёміліся з Хімаю, расказвалі аб сваім жыцці. Каваль.

8. Разм. Наіўны, недалёкі. Простыя вельмі людзі яны: вераць нават у нячыстую сілу. Бядуля.

9. Уст. Які належыць да непрывілеяванага класа, саслоўя. Асцярожна, пан Канеўскі! Будзе ліха, будзе, Не забудзься, што сумленне ёсць і ў простым людзе! Купала. // Які належыць да працоўнай часткі грамадства; працоўны. Простыя людзі стварылі Дзяржаву на ўсходзе. Куляшоў.

10. Прамы, роўны, без выгібаў. Улетку .. [Тамара з Юркам] выпраўляліся на шашу, якая ідзе паўз самую вёску, простая, як страла. Ермаловіч. Бацькавы забінтаваныя ногі ляжалі простыя і тоўстыя, як бярвенні. Крапіва.

11. Яўны, адкрыты. — Падумаць трэба, — ухіліўся Мартын ад простага адказу. Колас.

12. Разм. Не спутаны (пра каня). — Кось, кось, кось!.. — крычыць малы, ідучы за простым канём, выставіўшы шапку, каб падманіць, што дасць аўса. Калюга.

•••

Простая мова гл. мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліст I м.

1. (род. ліста́) бот. лист;

2. (род. лі́сту) собир. листва́ ж., лист;

л. пажаўце́ў — листва́ пожелте́ла;

3. (род. лі́сту) собир. (заготовленный для определённой цели) лист;

лаўро́вы л. — лавро́вый лист;

◊ лі́стам — сла́цца ме́лким бе́сом рассыпа́ться; лебези́ть;

дрыжа́ць як асі́навы л. — дрожа́ть как оси́новый лист

ліст II (род. ліста́) м.;

1. (бумаги, пласт материала) лист;

л. фане́ры, жале́за — лист фане́ры, желе́за;

2. (почтовое отправление) письмо́ ср.;

атрыма́ць л. — получи́ть письмо́;

заказны́ л. — заказно́е письмо́;

3. (документ) лист;

узнагаро́дны л. — наградно́й лист;

маршру́тны л. — маршру́тный лист;

○ акладны́ л. — окладно́й лист;

выкана́ўчы л. — исполни́тельный лист;

ты́тульны л. — ти́тульный лист;

абхо́дны л. — обходно́й лист;

адкры́ты л. — откры́тое письмо́;

◊ з ліста́ (ігра́ць, спява́ць, чыта́ць) — с листа́ (игра́ть, петь, чита́ть)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)