заказны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заказны́ заказна́я заказно́е заказны́я
Р. заказно́га заказно́й
заказно́е		 заказно́га заказны́х
Д. заказно́му заказно́й заказно́му заказны́м
В. заказны́ (неадуш.)
заказно́га (адуш.)		 заказну́ю заказно́е заказны́я (неадуш.)
заказны́х (адуш.)
Т. заказны́м заказно́й
заказно́ю		 заказны́м заказны́мі
М. заказны́м заказно́й заказны́м заказны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заказны́, -а́я, -о́е.

1. Зроблены на заказ; які дастаўляецца па заказе.

З. касцюм.

З. аўтобус.

2. Адпраўлены поштай з павышанай адказнасцю за дастаўку і з дадатковай аплатай.

Заказное пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заказны́ в разн. знач. заказно́й;

~но́е пісьмо́ — заказно́е письмо́;

з. касцю́м — заказно́й костю́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заказны́, ‑ая, ‑бе.

1. Які робіцца, выконваецца, дастаўляецца па заказу ​1; заказаны ​1. Заказны аўтобус. □ Гэты раз паны асабліва не скупіліся, і амаль што ўсе танцы былі заказныя. Дамашэвіч.

2. Адпраўлены з павышанай адказнасцю за дастаўку і з дадатковай аплатай (пра пісьмы, бандэролі). — Добра, што напомнілі, — Грыша дастаў з кішэні кіцеля пісьмо і падаў бацьку: — Здасцё яго заказным на пошту. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заказно́й

1. заказны́, зро́блены на зака́з;

2. (о почтовом отправлении) заказны́;

заказно́е письмо́ заказно́е пісьмо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

registered letter

заказны́ ліст

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ebf

= Einschreibebrief – заказны ліст, заказное пісьмо

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

polecony

polecon|y

1. заказны;

list polecony — заказное пісьмо, заказны ліст;

przesyłka ~a — заказная бандэроль;

2. рэкамендаваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

про́сты, -ая, -ае.

1. Аднародны па саставе, не састаўны.

Простае рэчыва.

2. Не складаны, не цяжкі, лёгка даступны для разумення.

Простае рашэнне.

3. Без асаблівых хітрасцей, не мудрагелісты.

Простая абстаноўка ў кватэры.

4. Не першасортны, грубы па якасці.

Мука простага памолу.

5. Які не вызначаецца сярод іншых, самы звычайны.

П. смертны.

Простыя людзі жадаюць міру.

6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).

7. Прастадушны, няхітры, не ганарлівы.

Не саромцеся яго, ён чалавек п.

8. Які належыць да непрывілеяваных класаў, не дваранскі (уст.).

П. народ.

9. Прамы, без выгібаў.

Дарога простая, як страла.

10. Пра каня: не спутаны (разм.).

○

Простая мова — у граматыцы: чужая мова, перададзеная без змен, ад імя гаворачага.

◊

Простым вокам — без дапамогі аптычных прыбораў.

|| памянш. про́сценькі, -ая, -ае (да 2, 3 і 7 знач.).

|| наз. прастата́, -ы́, ДМ -таце́, ж. (да 2, 3 і 7 знач.).

◊

Святая прастата — пра вельмі наіўнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nadać

зак.

1. даць, надаць;

nadać kierunek — даць кірунак (напрамак);

nadać znaczenie — надаць значэнне;

nadać czemu kształt — прыдаць (надаць) чаму форму;

2. прысвоіць; надаць;

nadać tytuł — прысвоіць (надаць) званне;

3. адправіць, выслаць;

nadać list polecony — выслаць заказны ліст;

4. перадаць;

nadać przez radio — перадаць па радыё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)