закаблу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. закаблу́к закаблукі́
Р. закаблука́ закаблуко́ў
Д. закаблуку́ закаблука́м
В. закаблу́к закаблукі́
Т. закаблуко́м закаблука́мі
М. закаблуку́ закаблука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закаблу́к, -ка́ м. сапож. за́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Закаблу́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Закаблу́кі
Р. Закаблу́к
Закаблу́каў
Д. Закаблу́кам
В. Закаблу́кі
Т. Закаблу́камі
М. Закаблу́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

за́дник

1. сапожн. за́днік, -ка м., закаблу́к, -ка́ м.;

2. театр. за́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)