за́жыва, прысл.

У жывым стане, пры жыцці.

З. пахаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́жыва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
за́жыва - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́жыва нареч. за́живо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́жыва, прысл. (у спалучэнні з дзеясл. «хаваць», «паліць» і пад.).

Жывым, у жывым стане. — Сам збіраецца сто год жыць, а другіх зажыва хавае. С. Александровіч. Сям’ю Кошуб — бацьку, маці, старэйшага брата і маленькую сястрычку — фашысты спалілі зажыва. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́живо нареч. за́жыва, жывы́м (для м. и ср. родов), жыво́й (для ж. рода), жывымі (для мн. числа);

за́живо похорони́ть жывы́м пахава́ць;

за́живо погребённые жывы́мі пахава́ныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)