зае́чы гл. заяц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зае́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зае́чы зае́чая зае́чае зае́чыя
Р. зае́чага зае́чай
зае́чае		 зае́чага зае́чых
Д. зае́чаму зае́чай зае́чаму зае́чым
В. зае́чы (неадуш.)
зае́чага (адуш.)		 зае́чую зае́чае зае́чыя (неадуш.)
зае́чых (адуш.)
Т. зае́чым зае́чай
зае́чаю		 зае́чым зае́чымі
М. зае́чым зае́чай зае́чым зае́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зае́чы, см. за́ячы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зае́чы,

гл. заячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́ячы і зае́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да зайца (у 1 знач.). Заячыя сляды. Заячае футра. // Зроблены з футра зайца. Заячая шапка.

2. перан. Нясмелы, баязлівы. Заячы характар. Заечая натура.

3. Як састаўная частка некаторых батанічных назваў. Заячая капуста. Заячая канюшына. Заячае шчаўе.

•••

Заячая губа гл. губа.

Заячая душа гл. душа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па-зае́чы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-зае́чы - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́яц, за́йца, мн. зайцы́, -о́ў, м.

1. Невялікі звярок з атрада грызуноў, а таксама футра з яго.

Палахлівы як з.

За двума зайцамі пагонішся — ні аднаго не зловіш (прыказка).

2. Безбілетны пасажыр або глядач, што пранік куды-н. без білета (разм.).

Ехаць зайцам (у знач. прысл.).

|| памянш.ласк. за́йка, -і, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; ужыв. таксама як ласк. зварот да каго-н.) і за́йчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; ужыв. таксама як ласк. зварот да каго-н.).

|| прым. зае́чы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Заечая натура (перан.: палахлівая).

○

Заечая губа — прыроджанае ненармальнае раздваенне верхняй губы ў чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бараві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Высокакаштоўны ядомы грыб з карычневай шапкай і белай тоўстай ножкай; белы грыб.

Кошык баравікоў.

Заечы б.

|| прым. баравіко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́ячий зае́чы;

за́ячья губа́ мед. зае́чая губа́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скром ‘заечы тлушч, які ўжываецца як лякарства пры вонкавых ранах’ (Нас., Байк. і Некр.). З польск. skrom ‘скаромная тлустая ежа; заечы тлушч’ (Карскі, Белорусы, 149; Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 60; Кюнэ, Poln., 97). Параўн. скорам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)