зае́зны, -ая, -ае.

1. гл. заезд.

2. У выразе: заезны двор (дом) (уст.) — карчма з месцамі для начлегу і дваром для коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зае́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зае́зны зае́зная зае́знае зае́зныя
Р. зае́знага зае́знай
зае́знае		 зае́знага зае́зных
Д. зае́знаму зае́знай зае́знаму зае́зным
В. зае́зны (неадуш.)
зае́знага (адуш.)		 зае́зную зае́знае зае́зныя (неадуш.)
зае́зных (адуш.)
Т. зае́зным зае́знай
зае́знаю		 зае́зным зае́знымі
М. зае́зным зае́знай зае́зным зае́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зае́зны: з. дом уст. зае́зжий дом;

з. двор — постоя́лый двор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зае́зны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: заезны двор (дом) гл. двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зае́зд, -у, М -дзе, м.

1. гл. заехаць.

2. Адзін з тураў спаборніцтва ў скачках, бегу, гонках.

Паўфінальны з.

3. Прыезд у пэўны тэрмін групы адпачываючых у санаторый, дом адпачынку.

Сёння ў доме адпачынку з.

|| прым. зае́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

постоя́лый / постоя́лый двор зае́зны дом, карчма́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зае́зжий

1. (приезжий) зае́зджы;

зае́зжий арти́ст зае́зджы арты́ст;

2. (дом, двор) уст. зае́зны;

зае́зжий двор зае́зны до́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карчма́, -ы́, мн. ко́рчмы і (з ліч. 2, 3, 4) карчмы́, ко́рчмаў, ж. (уст.).

Заезны дом з начлегам у дарэвалюцыйнай Беларусі, ва Украіне і ў Польшчы.

|| прым. карчо́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Аўстэ́рыя ’заезны двор, гасцініца’ (у Беларусі ў XVI–XVIII стст.) (Нас., Бяльк., Бесар., БелСЭ). З польск. austerja ’тс’, запазычанага з італ. osteria (Кюнэ, Poln., 42). Параўн. Рыхардт, Poln., 31.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подво́рье ср., уст.

1. (дом с пристройками, усадьба) падво́р’е, -р’я ср., падво́рак, -рка м.;

2. (постоялый двор) зае́зны двор.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)