задушэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. задушэ́нне
Р. задушэ́ння
Д. задушэ́нню
В. задушэ́нне
Т. задушэ́ннем
М. задушэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задушэ́нне ср.

1. удуше́ние, удавле́ние;

2. перен. подавле́ние; см. задушы́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задуше́ние задушэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удавле́ние задушэ́нне, -ння ср.; удушэ́нне, -ння ср.; (повешение) ве́шанне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удуше́ние задушэ́нне, -ння ср.; удушэ́нне, -ння ср.; неоконч. душэ́нне, -ння ср.; заду́шванне, -ння ср.; уду́шванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подавле́ние

1. падаўле́нне, -ння ср.; (усмирение) задушэ́нне, -ння ср.; заглушэ́нне, -ння ср.;

2. перен. заглушэ́нне, -ння ср.; прыглушэ́нне, -ння ср.; см. подави́ть​II 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)