задуме́нны, -ая, -ае.

Паглыблены ў думкі, разважанні; задумлівы.

З. выгляд.

|| наз. задуме́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задуме́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. задуме́нны задуме́нная задуме́ннае задуме́нныя
Р. задуме́ннага задуме́ннай
задуме́ннае		 задуме́ннага задуме́нных
Д. задуме́ннаму задуме́ннай задуме́ннаму задуме́нным
В. задуме́нны (неадуш.)
задуме́ннага (адуш.)		 задуме́нную задуме́ннае задуме́нныя (неадуш.)
задуме́нных (адуш.)
Т. задуме́нным задуме́ннай
задуме́ннаю		 задуме́нным задуме́ннымі
М. задуме́нным задуме́ннай задуме́нным задуме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задуме́нны заду́мчивый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задуме́нны, ‑ая, ‑ае.

Паглыблены ў думкі, разважанні; задумлівы. Думкі пра інстытут цяпер прыносілі не радасць, а нудны боль. Андрэй стаў невясёлы і задуменны. Чарнышэвіч. Марынка сядзела задуменная, негаваркая, ні да чаго не дакраналася. Хадкевіч. // Які выражае роздум, задуменне. Бухгалтар зноў пачаў думаць. Задуменны позірк яго блукаў па кабінеце. Арабей. Твар сур’ёзны ў селяніна, Важны, задуменны. Колас. // Які навявае думкі, схіляе да разважанняў. Гучаць беларускія мелодыі ў аркестры: ціхія, задуменныя, працягла-пявучыя і лірычныя. Сяргейчык. // перан. Маўклівы, таямніча-загадкавы. У ціхую пагоду зімовы лес маўклівы, задуменны і таямнічы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маўклі́ва-задуме́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. маўклі́ва-задуме́нны маўклі́ва-задуме́нная маўклі́ва-задуме́ннае маўклі́ва-задуме́нныя
Р. маўклі́ва-задуме́ннага маўклі́ва-задуме́ннай
маўклі́ва-задуме́ннае		 маўклі́ва-задуме́ннага маўклі́ва-задуме́нных
Д. маўклі́ва-задуме́ннаму маўклі́ва-задуме́ннай маўклі́ва-задуме́ннаму маўклі́ва-задуме́нным
В. маўклі́ва-задуме́нны (неадуш.)
маўклі́ва-задуме́ннага (адуш.)		 маўклі́ва-задуме́нную маўклі́ва-задуме́ннае маўклі́ва-задуме́нныя (неадуш.)
маўклі́ва-задуме́нных (адуш.)
Т. маўклі́ва-задуме́нным маўклі́ва-задуме́ннай
маўклі́ва-задуме́ннаю		 маўклі́ва-задуме́нным маўклі́ва-задуме́ннымі
М. маўклі́ва-задуме́нным маўклі́ва-задуме́ннай маўклі́ва-задуме́нным маўклі́ва-задуме́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спако́йна-задуме́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спако́йна-задуме́нны спако́йна-задуме́нная спако́йна-задуме́ннае спако́йна-задуме́нныя
Р. спако́йна-задуме́ннага спако́йна-задуме́ннай
спако́йна-задуме́ннае		 спако́йна-задуме́ннага спако́йна-задуме́нных
Д. спако́йна-задуме́ннаму спако́йна-задуме́ннай спако́йна-задуме́ннаму спако́йна-задуме́нным
В. спако́йна-задуме́нны (неадуш.)
спако́йна-задуме́ннага (адуш.)		 спако́йна-задуме́нную спако́йна-задуме́ннае спако́йна-задуме́нныя (неадуш.)
спако́йна-задуме́нных (адуш.)
Т. спако́йна-задуме́нным спако́йна-задуме́ннай
спако́йна-задуме́ннаю		 спако́йна-задуме́нным спако́йна-задуме́ннымі
М. спако́йна-задуме́нным спако́йна-задуме́ннай спако́йна-задуме́нным спако́йна-задуме́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заду́млівы, -ая, -ае.

Тое, што і задуменны.

|| наз. заду́млівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заду́мчивый задуме́нны, заду́млівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заду́млівы, см. задуме́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заду́мны разг., см. задуме́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)