задубене́ть, задубе́ть сов., прост.

1. задубе́ць;

2. (закоченеть) здубе́ць, адубе́ць, скарчане́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задубе́лый

1. задубе́лы;

2. здубе́лы, адубе́лы, скарчане́лы; см. задубе́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задубе́ць сов., разг.

1. (стать жёстким, твёрдым) задубе́ть, задубене́ть;

2. (сильно озябнуть) закочене́ть;

~бе́лі но́гі на маро́зе — закочене́ли но́ги на моро́зе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)