загі́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
загі́б |
загі́бы |
| Р. |
загі́бу |
загі́баў |
| Д. |
загі́бу |
загі́бам |
| В. |
загі́б |
загі́бы |
| Т. |
загі́бам |
загі́бамі |
| М. |
загі́бе |
загі́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
загі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Загнутае месца, выгін.
З. ліста.
З. ракі.
2. перан. Дапушчэнне шкодных крайнасцей у ажыццяўленні чаго-н.
Левы з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
загі́б м.
1. (род. загі́ба) в разн. знач. загиб;
з. ракі́ — заги́б реки́;
з. піло́ткі — заги́б пило́тки;
2. (род. загі́бу) перен. укло́н, заги́б;
ле́вы з. — ле́вый укло́н (заги́б)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загі́б, ‑у, м.
1. Адхіленне або паварот убок. Загіб ракі. □ Лагодным загібам павярнула направа .. пясчаная дарога. Пестрак.
2. перан. Адхіленне ад правільнай лініі паводзін, дзейнасці. Левы загіб. □ — Памылачка правага характару, дый загіб з заскокам у вас. Гурскі.
3. Загнутае месца. У загібах .. [пілоткі] — дзве іголкі: адна з чорнай ніткай, другая з белай. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загагу́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж. (разм.).
Мудрагелісты загіб, кручок.
Пісаць з загагулінамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заги́б
1. загі́б, -бу м., загі́н, -ну м.;
2. перен. загі́б, -бу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загі́н, -ну м., см. загі́б 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загагу́ліна, ‑ы, ж.
Разм. Складаны выгіб, загіб, кручок. — А ў нас тут [у школе] за кожную лішнюю загагуліну ў малюнку двойкі ставяць. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зві́ліна, ‑ы, ж.
Невялікае скрыўленне, закруглены заварот; загіб. Звіліна ракі. / Пра хвалістыя складкі на паўшар’ях мозгу. Звіліны на кары галаўнога мозгу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загну́цца, ‑гнуся, ‑гнешся, ‑гнецца; ‑гнёмся, ‑гняцеся; зак.
1. Згінаючыся, завярнуцца, падвярнуцца; скрывіцца. Цвік загнуўся. Палі ў капелюшы загнуліся. // Утварыць загіб, паварот. Правы фланг першага ўзвода неўзабаве загнуўся і пачаў адставаць. Быкаў.
2. Разм. груб. Памерці. — Падхапіў двухбаковае запаленне лёгкіх, вось і ўсё. Ледзь не загнуўся. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)