загуме́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
загуме́нны |
загуме́нная |
загуме́ннае |
загуме́нныя |
| Р. |
загуме́ннага |
загуме́ннай
загуме́ннае |
загуме́ннага |
загуме́нных |
| Д. |
загуме́ннаму |
загуме́ннай |
загуме́ннаму |
загуме́нным |
| В. |
загуме́нны (неадуш.)
загуме́ннага (адуш.) |
загуме́нную |
загуме́ннае |
загуме́нныя (неадуш.)
загуме́нных (адуш.) |
| Т. |
загуме́нным |
загуме́ннай
загуме́ннаю |
загуме́нным |
загуме́ннымі |
| М. |
загуме́нным |
загуме́ннай |
загуме́нным |
загуме́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
загуме́нны загумённый;
◊ варо́на ~нная — бран. о́лух царя́ небе́сного
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загуме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца за гумном, за гумнамі. Мінуў .. [Няміра] платы і выйшаў на загуменную дарогу. Чорны.
•••
Варона загуменная гл. варона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)