загука́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загука́ю загука́ем
2-я ас. загука́еш загука́еце
3-я ас. загука́е загука́юць
Прошлы час
м. загука́ў загука́лі
ж. загука́ла
н. загука́ла
Загадны лад
2-я ас. загука́й загука́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час загука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загука́ць сов. (начать звать) закрича́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць гукаць. // Падаць гучны голас; гукнуць. І вось Міхась, як яго хто падбіў, узяў і загукаў на ўвесь лес. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загу́кать сов., прост. загу́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закрича́ть сов.

1. закрыча́ць, однокр. кры́кнуць; (завопить — ещё) залямантава́ць; (заорать — ещё) разг. загарлапа́ніць; (заверещать — ещё) заверашча́ць;

2. (начать звать) загука́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)