загудзе́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
загуджу́ |
загудзі́м |
| 2-я ас. |
загудзі́ш |
загудзіце́ |
| 3-я ас. |
загудзі́ць |
загудзя́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
загудзе́ў |
загудзе́лі |
| ж. |
загудзе́ла |
| н. |
загудзе́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
загудзі́ |
загудзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
загудзе́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
загудзе́ць сов., см. загусці́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загудзе́ць, ‑гуджу, ‑гудзіш, ‑гудзіць; ‑гудзім, ‑гудзіце, ‑гудзяць; пр. загудзеў, ‑дзела.
Пачаць гудзець. // Прагудзець. Адзін і другі раз сярдзіта загудзеў сігнал машыны. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зажужжа́ть сов. загусці́, загудзе́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загуде́ть сов. загусці́, загудзе́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)