загудзе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загуджу́ загудзі́м
2-я ас. загудзі́ш загудзіце́
3-я ас. загудзі́ць загудзя́ць
Прошлы час
м. загудзе́ў загудзе́лі
ж. загудзе́ла
н. загудзе́ла
Загадны лад
2-я ас. загудзі́ загудзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загудзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загудзе́ць сов., см. загусці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загудзе́ць, ‑гуджу, ‑гудзіш, ‑гудзіць; ‑гудзім, ‑гудзіце, ‑гудзяць; пр. загудзеў, ‑дзела.

Пачаць гудзець. // Прагудзець. Адзін і другі раз сярдзіта загудзеў сігнал машыны. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажужжа́ть сов. загусці́, загудзе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загуде́ть сов. загусці́, загудзе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zabrzęczeć

зак. зазвінець; забзыкаць, загудзець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zafurczeć

зак. зашумець; загусці; загудзець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)