загры́вак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. загры́вак загры́ўкі
Р. загры́ўка загры́ўкаў
Д. загры́ўку загры́ўкам
В. загры́вак загры́ўкі
Т. загры́ўкам загры́ўкамі
М. загры́ўку загры́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

1. Ніжняя частка грывы, якая прылягае да карка.

2. Частка шыі ніжэй патыліцы (разм.).

◊

Даць па загрыўку (разм.) — выгнаць, зняць з працы.

|| прым. загры́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загры́вак, -ры́ўка м. загри́вок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загры́вак, ‑грыўка, м.

Ніжняя частка грывы, якая прылягае да карка. // Задняя частка шыі ў жывёл. Поўсць на пукатым загрыўку аўчаркі тапырылася. Беразняк. // Разм. Патыліца.

•••

Даць па загрыўку гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ке́пель ’плечы’ (Сцяшк. Сл.), ’загрывак, патыліца, карак’ (Нар. лекс., Жыв. сл.). Запазычанне з літ. kepalas ’спіна, горб’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 134).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шкі́рка, ‑і, ж.

У выразе: за шкірку — а) за частку адзення, якая прылягае да шыі; за каўнер. [Сак:] — Што зраблю?.. Па шыі, во што зраблю. Або за шкірку і вон з хаты. Не падужаю, думаеш? Ермаловіч; б) за заднюю частку шыі, за загрывак. Напуджаныя авечкі адна за адной, — быццам іх за шкірку хто выкідае з хлеўчука, — на двор павыскоквалі. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загри́вок

1. загры́вак, -ры́ўка м., ка́рак, -рка м.;

уда́рить по загри́вку даць па ка́рку (у ка́рак);

2. (у животных) га́гавіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)