заграні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заграні́чны заграні́чная заграні́чнае заграні́чныя
Р. заграні́чнага заграні́чнай
заграні́чнае		 заграні́чнага заграні́чных
Д. заграні́чнаму заграні́чнай заграні́чнаму заграні́чным
В. заграні́чны (неадуш.)
заграні́чнага (адуш.)		 заграні́чную заграні́чнае заграні́чныя (неадуш.)
заграні́чных (адуш.)
Т. заграні́чным заграні́чнай
заграні́чнаю		 заграні́чным заграні́чнымі
М. заграні́чным заграні́чнай заграні́чным заграні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заграні́чны заграни́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заграні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да заграніцы; замежны, іншаземны. Загранічныя тавары. // Звязаны з паездкай за граніцу, са знаходжаннем за граніцай. Загранічнае падарожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заграні́ца, -ы, ж.

Зарубежныя дзяржавы, чужаземныя краіны.

Гандаль з заграніцай.

|| прым. заграні́чны, -ая, -ае.

З. пашпарт (для паездкі за граніцу). Загранічныя тавары (купленыя за граніцай).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заграни́чный заграні́чны, заме́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца за мяжой; іншаземны, зарубежны. Замежныя дзяржавы.

2. Які адносіцца да іншай дзяржавы, краіны, належыць ім. Замежны капітал. Замежная мова. Замежная дэлегацыя. // Прывезены з-за мяжы; загранічны, імпартны. Замежны тавар.

3. Звязаны з паездкай за граніцу. Замежная камандзіроўка.

4. Які мае адносіны да вядзення знешняй палітыкі. Міністэрства замежных спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)