загаво́рваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. загаво́рваю загаво́рваем
2-я ас. загаво́рваеш загаво́рваеце
3-я ас. загаво́рвае загаво́рваюць
Прошлы час
м. загаво́рваў загаво́рвалі
ж. загаво́рвала
н. загаво́рвала
Загадны лад
2-я ас. загаво́рвай загаво́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час загаво́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загаво́рваць несов.

1. (утомлять разговором) загова́ривать;

2. (действовать заговором) загова́ривать;

1, 2 см. загавары́ць II;

◊ з. зу́бы — загова́ривать зу́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загаво́рваць² і загава́рваць² гл. загаварыць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загаво́рваць¹ і загава́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. загаварыць¹.

2. з кім. Імкнуцца распачаць гаворку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загаво́рваць ​1 і загава́рваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загаварыць ​1.

•••

Зубы загаворваць (загаварваць) — наўмысна адцягваць увагу ад чаго‑н. пабочнымі размовамі, ухіляцца ад прамога адказу.

загаво́рваць ​2 і загава́рваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загаварыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загавары́ць², -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., каго-што.

Уздзейнічаць на каго-, што-н. замовай, загаворам².

З. ад хваробы.

◊

Загаварыць зубы каму-н. (разм.) — наўмысна адцягнуць увагу ад чаго-н. пабочнымі размовамі.

|| незак. загаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загавары́ць¹, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак.

1. Пачаць гаварыць.

Усе разам загаварылі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Абудзіцца, праявіцца ў дзеяннях, настроях і інш.

Сумленне загаварыла ў кім-н.

3. каго (што). Стаміць працяглымі размовамі (разм.).

З. размоўцу.

|| незак. загаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загава́рваць¹ гл. загаворваць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загава́рваць² гл. загаворваць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загава́рваць ​1,

гл. загаворваць ​1.

загава́рваць ​2

гл. загаворваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)