завіля́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
завіля́ю |
завіля́ем |
| 2-я ас. |
завіля́еш |
завіля́еце |
| 3-я ас. |
завіля́е |
завіля́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
завіля́ў |
завіля́лі |
| ж. |
завіля́ла |
| н. |
завіля́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
завіля́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
завіля́ць сов., в разн. знач. завиля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.
Пачаць віляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завиля́ть сов. завіля́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)