завяда́нне

‘звычай’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. завяда́нне
Р. завяда́ння
Д. завяда́нню
В. завяда́нне
Т. завяда́ннем
М. завяда́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завяда́нне ср., прям., перен. увяда́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завяда́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. завядаць — завянуць. Завяданне расады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увяда́ние

1. завяда́нне, -ння ср.;

2. (человека) завяда́нне, -ння ср.; змарне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інвалю́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адваротнае развіццё; завяданне. Працэсы інвалюцыі арганізма.

[Ад лац. involutio — згортванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)