заву́лак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заву́лак |
заву́лкі |
| Р. |
заву́лка |
заву́лкаў |
| Д. |
заву́лку |
заву́лкам |
| В. |
заву́лак |
заву́лкі |
| Т. |
заву́лкам |
заву́лкамі |
| М. |
заву́лку |
заву́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
заву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
Невялікая, звычайна вузкая вуліца, якая злучае дзве іншыя, паралельныя вуліцы.
Сустрэцца ў завулку.
|| прым. заву́лачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заву́лак, -лка м. переу́лок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заву́лак, ‑лка, м.
Невялікая вуліца, якая звычайна злучае дзве іншыя вуліцы. Некалькі крокаў па вузкай вуліцы, потым яшчэ трошкі па завулку — і тут жа табе высокі, круты бераг. Кулакоўскі. Прайшоўшы некалькі вуліц і завулкаў, Лабановіч накіроўваецца на прыстань. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Заву́лкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Заву́лкі |
| Р. |
Заву́лак Заву́лкаў |
| Д. |
Заву́лкам |
| В. |
Заву́лкі |
| Т. |
Заву́лкамі |
| М. |
Заву́лках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
переу́лок заву́лак, -лка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зау́лок разг. заву́лак, -лка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
проу́лок прост. заву́лак, -лка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закаву́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
1. Невялікі глухі завулак.
2. Аддалены, глухі куток дзе-н., месца ў памяшканні; закутак.
Абшукаць усе закавулкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прае́зд, -у, М -дзе, м.
1. гл. праехаць.
2. мн. -ы, -аў. Месца, дзе можна праехаць.
Вузкі п.
3. мн. -ы, -аў. Вуліца або завулак, якія злучаюць паралельныя вуліцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)