заво́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заво́зны заво́зная заво́знае заво́зныя
Р. заво́знага заво́знай
заво́знае		 заво́знага заво́зных
Д. заво́знаму заво́знай заво́знаму заво́зным
В. заво́зны (неадуш.)
заво́знага (адуш.)		 заво́зную заво́знае заво́зныя (неадуш.)
заво́зных (адуш.)
Т. заво́зным заво́знай
заво́знаю		 заво́зным заво́знымі
М. заво́зным заво́знай заво́зным заво́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заво́зны заво́зный, завозно́й;

у гэ́тым кра́і фру́кты то́лькі ~ныя — в э́том кра́е фру́кты то́лько заво́зны́е

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заво́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Завезены адкуль‑н.; прывазны. Завознае насенне.

2. Які мае адносіны да завозу (у 2 знач.); з вялікім завозам. Завозны дзень на млыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́зный заво́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заво́зна ’многа’. Рус. дыял. заво́зно ’тс’, укр. заві́зно ’многа; цяжка’, польск. zawoźno ’многа (асабліва ў млыне)’. Шлях утварэння даволі складаны: завозна < завозны < завоз < завезці < везці (гл.), прычым адбываліся і пэўныя семантычныя змены.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)