завекава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
завяку́ю |
завяку́ем |
| 2-я ас. |
завяку́еш |
завяку́еце |
| 3-я ас. |
завяку́е |
завяку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
завекава́ў |
завекава́лі |
| ж. |
завекава́ла |
| н. |
завекава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
завяку́й |
завяку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
завекава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
завекава́ць сов., разг. оста́ться неза́мужем
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завекава́ць, ‑вякую, ‑вякуеш, ‑вякуе; зак.
Разм. Застацца незамужняй. Захарка неўзабаве памёр, а дочкі, акрамя Кветы, так і завекавалі ў Чыстаполлі бабылькамі. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)