забыва́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. забыва́ю забыва́ем
2-я ас. забыва́еш забыва́еце
3-я ас. забыва́е забыва́юць
Прошлы час
м. забыва́ў забыва́лі
ж. забыва́ла
н. забыва́ла
Загадны лад
2-я ас. забыва́й забыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час забыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забыва́ць несов.

1. (переставать помнить) забыва́ть;

2. в др. знач. забыва́ть;

1, 2 см. забы́ць;

◊ сябе́ не з. — себя́ не забыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыхо́длівы і адхо́длівы, -ая, -ае.

Які хутка і лёгка супакойваецца пасля злосці, гневу, раздражнення; здольны хутка забываць крыўду.

У яе сэрца адыходлівае.

|| наз. адыхо́длівасць, -і, ж. і адхо́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праўдалю́б, ‑а, м.

Той, хто любіць праўду, дамагаецца справядлівасці. Сама ж яснасць грамадскіх ідэалаў здымае канфліктаў развіцця, суровасці і бязлітаснасці дыялектыкі. Забываць гэта — забываць аб прыродзе жыцця ўвогуле, аб традыцыях вялікага праўдалюба Багдановіча ў прыватнасці. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да забыцца.

2. Зал. да забываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подзабыва́ть несов., разг. прызабыва́ць, прызабыва́цца, (тро́хі) забыва́ць, (тро́хі) забыва́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

позабыва́ть несов. забыва́ць, забыва́цца; сов. пазабыва́ць, пазабыва́цца; (забыть) забы́ць, забы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хава́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

1. Закопваць нябожчыка або крэміраваць яго і ўстанаўліваць урну з прахам дзе-н.

2. перан. Лічачы аджыўшым, аддаваць забыццю; забываць.

Х. свае мары.

|| зак. пахава́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; наз. пахава́нне, -я, н.

|| наз. хава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Незапаміна́йка ’незабудка’ (Жд. 2; воран.; Шатал.). З польск. niezapominajka ’тс’ (ад zapominać ’забываць’, параўн. запаміниць ’засвойваць, трымаць у памяці’), якая ў сваю чаргу калькуе заходнееўрапейскія назвы, гл. незабудка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)