забуркава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
забурку́ю |
забурку́ем |
| 2-я ас. |
забурку́еш |
забурку́еце |
| 3-я ас. |
забурку́е |
забурку́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
забуркава́ў |
забуркава́лі |
| ж. |
забуркава́ла |
| н. |
забуркава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
забурку́й |
забурку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
забуркава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забуркава́ць сов., прям., перен. заворкова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забуркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.
Пачаць буркаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заворкова́ть сов., прям., перен. забуркава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)