забудо́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. забудо́ва забудо́вы
Р. забудо́вы забудо́ў
Д. забудо́ве забудо́вам
В. забудо́ву забудо́вы
Т. забудо́вай
забудо́ваю		 забудо́вамі
М. забудо́ве забудо́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забудо́ва ж. застро́йка; обстро́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забудо́ва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. забудоўваць — забудаваць.

2. Будынак, які ўзводзіцца забудоўшчыкам. Новыя забудовы ў Грынях падаліся да шашы, выбіліся за раку на выган пад Лавацкі сад. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Заняць пад будынак які-н. участак.

|| незак. забудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. забудо́ўванне, -я, н. і забудо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забудо́ўля ж., разг., см. забудо́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагрэ́бнік

‘забудова’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пагрэ́бнік пагрэ́бнікі
Р. пагрэ́бніка пагрэ́бнікаў
Д. пагрэ́бніку пагрэ́бнікам
В. пагрэ́бнік пагрэ́бнікі
Т. пагрэ́бнікам пагрэ́бнікамі
М. пагрэ́бніку пагрэ́бніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыгрэ́біца

‘забудова каля хаты’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. прыгрэ́біца прыгрэ́біцы
Р. прыгрэ́біцы прыгрэ́біц
Д. прыгрэ́біцы прыгрэ́біцам
В. прыгрэ́біцу прыгрэ́біцы
Т. прыгрэ́біцай
прыгрэ́біцаю		 прыгрэ́біцамі
М. прыгрэ́біцы прыгрэ́біцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ху́тарны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і хутарскі. Хутарная забудова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохбако́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае тры бакі; размешчаны з трох бакоў. Трохбаковая забудова.

2. З удзелам трох бакоў. Трохбаковае пагадненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

периметра́льный перыметра́льны;

периметра́льная застро́йка городски́х кварта́лов перыметра́льная забудо́ва гарадскі́х кварта́лаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)