забо́йца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.

Той, хто ўчыніў забойства.

Наёмны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забо́йца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. забо́йца забо́йцы
Р. забо́йцы забо́йцаў
Д. забо́йцы забо́йцам
В. забо́йцу забо́йцаў
Т. забо́йцай
забо́йцаю		 забо́йцамі
М. забо́йцы забо́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забо́йца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. забо́йца забо́йцы
Р. забо́йцы забо́йцаў
Д. забо́йцу забо́йцам
В. забо́йцу забо́йцаў
Т. забо́йцам забо́йцамі
М. забо́йцу забо́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забо́йца м. и ж. уби́йца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забо́йца, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай, ж.

Той, хто ўчыніў забойства. Забойцу, хоць не ўцякаў ён і не быў страшны, пастронкам завязалі за спіну рукі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забойца, згубіцель, магільшчык; душагуб, людабойца, людаед, людажэрац, людамор, жываед, галаварэз (разм. пагард.); ірад (лаянк.); інквізітар (кніжн., перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

женоуби́йца м. забо́йца жо́нкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзетазабо́йца, ‑ы, м.

Забойца дзіцяці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уби́йца забо́йца, -цы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзетазабо́йца, -ы, ДМ -цу, Т -эм, м.; ДМ -цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.

Забойца дзіцяці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)