жы́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Багатая хлебародная вобласць краіны, якая забяспечвае хлебам іншыя мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жы́тніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. жы́тніца жы́тніцы
Р. жы́тніцы жы́тніц
Д. жы́тніцы жы́тніцам
В. жы́тніцу жы́тніцы
Т. жы́тніцай
жы́тніцаю		 жы́тніцамі
М. жы́тніцы жы́тніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жы́тніца I ж., бот. жи́тница

жы́тніца II ж. (богатая хлебородная область) жи́тница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жы́тніца, ‑ы, ж.

1. Уст. Памяшканне для захоўвання збожжа; свіран.

2. перан. Хлебародная вобласць краіны, якая забяспечвае хлебам іншыя мясцовасці. Украіна — жытніца СССР.

3. Разм. Жытняя салома. Волька па-мужчынску падхоплівала .. [віламі] жытніцу і кідала яе ў тарпу. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жи́тница бот. жы́тніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)