жыро́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. жыро́ жыро́
Р. жыро́ жыро́
Д. жыро́ жыро́
В. жыро́ жыро́
Т. жыро́ жыро́
М. жыро́ жыро́

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жыро́, нескл., н.

Перадатачны надпіс па вэксалі, чэку і пад.

[Іт. giro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)