жыра́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
жыра́нка |
жыра́нкі |
| Р. |
жыра́нкі |
жыра́нак |
| Д. |
жыра́нцы |
жыра́нкам |
| В. |
жыра́нку |
жыра́нкі |
| Т. |
жыра́нкай
жыра́нкаю |
жыра́нкамі |
| М. |
жыра́нцы |
жыра́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Жыра́нка ’запалка’ (Касп.). Відаць, кантамінацыя кораня жар (гл.) са старой назвай запалкі — серя́нка, зафіксаванай як наўг. у Даля на базе мадэлі назваў прадметаў на ‑анка тыпу біянка ’маслабойка’, раскладанка і г. д., аб якіх Сцяцко, Афікс. наз., 28–29.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)