жыву́чы, -ая, -ае.

1. Жыццяздольны, вынослівы.

Ж. арганізм.

Жывучыя кветкі.

2. перан. Здольны доўга захоўвацца, існаваць.

Жывучыя звычаі.

|| наз. жыву́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыву́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жыву́чы жыву́чая жыву́чае жыву́чыя
Р. жыву́чага жыву́чай
жыву́чае		 жыву́чага жыву́чых
Д. жыву́чаму жыву́чай жыву́чаму жыву́чым
В. жыву́чы (неадуш.)
жыву́чага (адуш.)		 жыву́чую жыву́чае жыву́чыя (неадуш.)
жыву́чых (адуш.)
Т. жыву́чым жыву́чай
жыву́чаю		 жыву́чым жыву́чымі
М. жыву́чым жыву́чай жыву́чым жыву́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жыву́чы прям., перен. живу́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жыву́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Жыццяздольны, вынослівы. Хвошч — чалавек жывучы, сухі, жылісты, учэпісты, як і тая трава, праз якую атрымаў ён сваё трапнае прозвішча. Лупсякоў.

2. перан. Устойлівы, здольны доўга існаваць, захоўвацца. Дужа жывучымі былі традыцыі савецкага калектывізму ва ўсім вясковым побыце Загальшчыны. Залескі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

живу́чий жыву́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дажы́цца, -жыву́ся, -жыве́шся, -жыве́цца; -жывёмся, -жывяце́ся, -жыву́цца; зак., да чаго (разм.).

Жывучы, дайсці да якога-н. незайздроснага стану, выніку.

Дажыўся да таго, што людзі смяюцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жы́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жыву́ жывё́м
2-я ас. жыве́ш жывяце́
3-я ас. жыве́ жыву́ць
Прошлы час
м. жы́ў жылі́
ж. жыла́
н. жыла́
жыло́
Загадны лад
2-я ас. жыві́ жыві́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час жывучы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

меркава́цца, мярку́юся, мярку́ешся, мярку́ецца; мярку́йся; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Намячацца.

Гэты будынак мяркуецца пад знос.

2. Жыць у згодзе, мірыцца.

Трэба м., жывучы ў адной хаце.

3. Раіцца.

М. з маці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зжы́цца, зжыву́ся, зжыве́шся, зжыве́цца; зжывёмся, зжывяце́ся, зжыву́цца; зжы́ўся, зжыла́ся, -ло́ся; зак.

1. з кім. Жывучы разам, звыкнуцца, здружыцца.

З. з новымі таварышамі.

2. перан., з чым. Прывыкнуць.

З. з абставінамі.

З. з вобразам (пра акцёра: пераўвасобіцца ў мастацкі вобраз).

|| незак. зжыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падчысту́ю, прысл.

Разм. Поўнасцю, усё без астатку. [Мацвей:] — На два сталы жывучы, грошай не збярэш. Усё ў пыл ідзе. Падчыстую. Лобан. [Пазняк:] — Навошта гэта вы лес падчыстую нішчыце? Агаляеце зямлю. Тут жа пяскі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)