жураўлі́ны
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жураўлі́ны |
жураўлі́ная |
жураўлі́нае |
жураўлі́ныя |
| Р. |
жураўлі́нага |
жураўлі́най жураўлі́нае |
жураўлі́нага |
жураўлі́ных |
| Д. |
жураўлі́наму |
жураўлі́най |
жураўлі́наму |
жураўлі́ным |
| В. |
жураўлі́ны (неадуш.) жураўлі́нага (адуш.) |
жураўлі́ную |
жураўлі́нае |
жураўлі́ныя (неадуш.) жураўлі́ных (адуш.) |
| Т. |
жураўлі́ным |
жураўлі́най жураўлі́наю |
жураўлі́ным |
жураўлі́нымі |
| М. |
жураўлі́ным |
жураўлі́най |
жураўлі́ным |
жураўлі́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жураўлі́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жураўлі́ны |
жураўлі́ная |
жураўлі́нае |
жураўлі́ныя |
| Р. |
жураўлі́нага |
жураўлі́най жураўлі́нае |
жураўлі́нага |
жураўлі́ных |
| Д. |
жураўлі́наму |
жураўлі́най |
жураўлі́наму |
жураўлі́ным |
| В. |
жураўлі́ны (неадуш.) жураўлі́нага (адуш.) |
жураўлі́ную |
жураўлі́нае |
жураўлі́ныя (неадуш.) жураўлі́ных (адуш.) |
| Т. |
жураўлі́ным |
жураўлі́най жураўлі́наю |
жураўлі́ным |
жураўлі́нымі |
| М. |
жураўлі́ным |
жураўлі́най |
жураўлі́ным |
жураўлі́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жураўлі́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да жураўля 1. А ў небе ўдзень і вечарамі Высока роўнымі шнурамі Злятаўся вырай жураўліны. Колас. З далечыні неба зрэдку далятала стрыманае жураўлінае курлыканне. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жураве́ль¹, -раўля́, мн. -раўлі́, -раўлёў, м.
Вялікая балотная пералётная птушка з доўгімі нагамі і шыяй, з доўгай прамой дзюбай.
Шэры ж.
|| прым. жураўлі́ны, -ая, -ае.
Жураўлінае курлыканне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
журавли́ный прям., перен. жураўлі́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́рай, -ю, мн. -і, -яў, м.
1. Цёплы край, куды вылятаюць на зіму пералётныя птушкі.
Час адлёту птушак у в.
2. Чарада пералётных птушак.
Жураўліны в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цуг, -а, м.
1. Доўгі рад, чарада жывёл, птушак, машын і пад., якія рухаюцца адзін за адным.
Жураўліны ц.
Ц. вагонаў.
2. Запрэжка, у якой коні (валы і пад.) ідуць гужам або парамі адзін за адным.
|| прым. цугавы́, -а́я, -о́е.
Цугавая запрэжка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удзе́нь, прысл.
Днём. Першыя суткі [партызаны] ішлі толькі ўночы, а ўдзень сядзелі на невялічкім грудку між балота, выглядвалі, разведвалі праходы. Кулакоўскі. А ў небе ўдзень і вечарамі Высока роўнымі шнурамі Злятаўся вырай жураўліны. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́рай, ‑ю, м.
1. Цёплы край, куды вылятаюць на зіму пералётныя птушкі. Той год птушкі доўга не адляталі ў вырай: стаяла цёплая, пагодлівая восень. Грамовіч.
2. Чарада пералётных птушак. Высока ў небе, працяжна курлыкаючы, ляцеў жураўліны вырай. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)