жаўту́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жаўту́шны жаўту́шная жаўту́шнае жаўту́шныя
Р. жаўту́шнага жаўту́шнай
жаўту́шнае		 жаўту́шнага жаўту́шных
Д. жаўту́шнаму жаўту́шнай жаўту́шнаму жаўту́шным
В. жаўту́шны (неадуш.)
жаўту́шнага (адуш.)		 жаўту́шную жаўту́шнае жаўту́шныя (неадуш.)
жаўту́шных (адуш.)
Т. жаўту́шным жаўту́шнай
жаўту́шнаю		 жаўту́шным жаўту́шнымі
М. жаўту́шным жаўту́шнай жаўту́шным жаўту́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаўту́шны желту́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўту́шны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з жаўтухай, выкліканы ёй. Жаўтушны колер скуры. // Разм. Хворы на жаўтуху; з жаўтухай. Жаўтушнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўту́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

1. Жоўтая афарбоўка скуры і слізістых абалонак, што назіраецца пры захворванні печані, жоўцевых шляхоў і інш.

2. Тое, што і гепатыт (разм.).

|| прым. жаўту́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

желту́шный жаўту́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жаўце́нь ’кветка жоўтага колеру, жаўтушнік, Erysimum L.’ (Бяльк.). Ад асновы прыметніка жоўты (гл.) з суфіксам ‑ень (Сцяц., Афікс. наз., 100). Літаратурнае жаўтушнік суадносіцца з той самай асновай, але суфіксацыя ўказвае на магчымасць рус. уздзеяння. Бел. дае хутчэй, жаўтушка ’Erysimum cheiranthoides L.’ як шэраг назваў грыбоў, птушак, ад жаўтуха (> жаўтушка) утвараецца прыметнік жаўтушны і назоўнік з суфіксам ‑ік (рус. желту́шник). Польск. żółcień назва іншай кветкі (Carthamus)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)