жаўтава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жаўтава́ты жаўтава́тая жаўтава́тае жаўтава́тыя
Р. жаўтава́тага жаўтава́тай
жаўтава́тае		 жаўтава́тага жаўтава́тых
Д. жаўтава́таму жаўтава́тай жаўтава́таму жаўтава́тым
В. жаўтава́ты (неадуш.)
жаўтава́тага (адуш.)		 жаўтава́тую жаўтава́тае жаўтава́тыя (неадуш.)
жаўтава́тых (адуш.)
Т. жаўтава́тым жаўтава́тай
жаўтава́таю		 жаўтава́тым жаўтава́тымі
М. жаўтава́тым жаўтава́тай жаўтава́тым жаўтава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жаўтава́ты желтова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўтава́ты, ‑ая, ‑ае.

Злёгку жоўты. Неба ўсё яшчэ мела мутны, жаўтаваты колер. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зеленава́та-жаўтава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зеленава́та-жаўтава́ты зеленава́та-жаўтава́тая зеленава́та-жаўтава́тае зеленава́та-жаўтава́тыя
Р. зеленава́та-жаўтава́тага зеленава́та-жаўтава́тай
зеленава́та-жаўтава́тае		 зеленава́та-жаўтава́тага зеленава́та-жаўтава́тых
Д. зеленава́та-жаўтава́таму зеленава́та-жаўтава́тай зеленава́та-жаўтава́таму зеленава́та-жаўтава́тым
В. зеленава́та-жаўтава́ты (неадуш.)
зеленава́та-жаўтава́тага (адуш.)		 зеленава́та-жаўтава́тую зеленава́та-жаўтава́тае зеленава́та-жаўтава́тыя (неадуш.)
зеленава́та-жаўтава́тых (адуш.)
Т. зеленава́та-жаўтава́тым зеленава́та-жаўтава́тай
зеленава́та-жаўтава́таю		 зеленава́та-жаўтава́тым зеленава́та-жаўтава́тымі
М. зеленава́та-жаўтава́тым зеленава́та-жаўтава́тай зеленава́та-жаўтава́тым зеленава́та-жаўтава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

желтова́тый жаўтава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жаўтля́вы, -ая, -ае.

Злёгку жоўты, жаўтаваты.

|| наз. жаўтля́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апе́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.

Жаўтаваты ядомы грыб, які расце групамі каля пнёў, на пнях дрэў, каля карэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўтля́вы, ‑ая, ‑ае.

Злёгку жоўты, жаўтаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́хра (БРС, КТС), вохра́ (Нас.). Рус. о́хра, укр. во́хра. Запазычанне з лац. ochra (ад грэч. ὤχρα ’вохра’, ώχρος ’бледны, жаўтаваты’) праз польск. ochra (Праабражэнскі, 1, 672; Фасмер, 3, 176).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перасаранчы́ць ’прамарнатравіць’ (Нас.). Да пера- (гл.) і саранчыць ’раскідаць, растрачваць, знішчаць, нібы саранча’ < саранча, якое з цюрк. sarynča ’саранча’, што ^зыходзіць да sary(y) ’жоўты’, saryea ’жаўтаваты’ (Фасмер, 3, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)